مطالعه سازگاری ژنوتیپ های پیشرفته متحمل به شوری جو در مناطق معتدل

به منظور بررسی سازگاری ژنوتیپ های متحمل به شوری جو، تعداد 10 ژنوتیپ این گیاه طی سال زراعی 82-1381 در شش ایستگاه تحقیقاتی اصفهان،کرمان،یزد،قم،مشهد وگناباد در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در3 تکرار موردارزیابی قرارگرفتند. حداقل هدایت الکتریکی آب آبیاری و خاک در کلیه مناطق اجرای آزمایش به ترتیب 8 و 10 دسی زیمنس برمتر بود. نتایج حاصل ازتجزیه مرکب داده ها نشان دادکه اثرمتقابل ژنوتیپ ومکان در سطح احتمال یک درصد معنی دار وعملکرد دانه ژنوتیپ های مورد مطالعه اختلاف معنی داری  در سطح احتمال پنج درصد داشتند. بیش ترین عملکرد دانه به ژنوتیپ شماره 4 (lb.iran/una  8277//gloria“s”/come”s”-11m/3/kavir) وژنوتیپ شماره 5 (73-m4-30) به ترتیب با 4616 و 4581 کیلوگرم درهکتار تعلق داشت. متوسط عملکرد2شاهد) نصرت و والفجر( به ترتیب 4167 و 3596 گیلوگرم هکتار بود. تجزیه پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های مختلف بر اساس روش پارامتری ضریب تغییرات و نیز روش غیر پارامتری رتبه نشان داد که ژنوتیپ های شماره 4 و 5 پایدارترین ژنوتیپ ها بودند بنابراین ژنوتیپ های شماره 4 و 5 به خاطر میانگین عملکرد بالای دانه در کلیه مناطق به عنوان ژنوتیپ های  سازگار و متحمل به شوری انتخاب شدند.